Teatr zaangażowany społecznie
Najpierw pojawia się temat – problem/wyzwanie, a dopiero potem sposoby przechodzenia procesu zmiany lub po prostu twórczego angażowania społecznego poprzez teatr interaktywny.
Spektakle interaktywne to bardzo skuteczne narzędzia do zmiany myślenia i działania, które tworzymy z grupami nieprofesjonalnych i profesjonalnych aktorów i aktorek. Każdy spektakl jest inspirowany różnymi formami teatralnymi min. Forum Theatre, Image Theatre czy Invisible Theatre. Te formy teatralne wywodzą się z nurtu Theatre of the Oppressed Augusto Bola. Image Theatre wykorzystuje ludzkie ciało jako narzędzie pokazywania emocji, uczuć, stanów itp. poprzez obraz. W Invisible Theatre uczestnicy, uczestniczki tworzą inscenizację bazującą na scenach, które wcześniej sami stworzyli i odgrywają je w przestrzeni publicznej, angażując przypadkowych widzów i widzki, nieświadomych tego, że wydarzenia, które mają miejsce są wyreżyserowane. Na początku spektaklu nikt nie wie czy to gra, czy sytuacja rzeczywista, a potem akcja rozgrywa się poprzez improwizację. Do tworzenia historii w formule Forum Theatre zapraszamy osoby, które chcą doświadczyć pracy nad wcześniej ustalonym tematem, poprzez improwizację i inne techniki dramowo – teatralne oraz wystąpić na scenie. Gdy spektakl jest gotowy, pokazujemy nasze dzieło przed publicznością. W Teatrze Forum historia pokazywana jest dwa razy. Pierwszy pokaz to anty-model: szereg scen pokazujących jak bohaterki, bohaterowie, ale też całe systemy, doświadczają kryzysu. Widz, widzka widzą je z meta poziomu jako całość złożonych procesów. W drugim pokazie spektaklu, widzowie i widzki mają możliwość interwencji w oglądane sceny i proponowanie swoich strategii działania. Interakcję pomiędzy sceną, a publicznością facylituje Jokerka. Często podczas interwencji zdarza się prawdziwe laboratorium interakcyjne i powstaje nowy scenariusz z tzw. dobrym zakończeniem. Okazuje się, że można wpłynąć na sytuacje w zupełnie nieoczekiwany sposób i bardzo dobrze się przy tym bawić. Spektakle są realizowane przez Ewę Brzozowicz (facylitacja, scenariusz, reżyseria) oraz grupę twórców
Niewidzialne – Świadomość do wzięcia/ Pokazaliśmy wiele niewidzialnych mechanizmów, które rządzą w systemach i dopadają człowieka w chwili słabości. Główna bohaterka mówi o sobie kobieta sukcesu bo ma wszystko. Zaczyna wszystko tracić kiedy dopada ją kryzys wieku – z dnia na dzień staje się niewidzialna. Równocześnie zaczynają się w niej budzić dylematy moralne związane z lekiem, który ma niepożądane skutki uboczne. Moment słabości uruchamia możliwości dla innych “drapieżników”, min dla głównego antagonisty, który zaczyna walczyć o władzę i uderza w to, co boli np. z bierno-agresywną troską zadaje pytanie czy włącza jej się „świadomość starej baby”. W tym doświadczeniu można było zaprosić postać Świadomości do pomocy podczas improwizacji na scenie (:. Co powodowało zabawne sytuacje. Po spektaklu pojawiło się wiele refleksji, np. wystarczy uznać wiek i mądrość, z przyjaciółkami trzeba szczerze rozmawiać, można znaleźć nową ścieżkę i zacząć się bawić itp. Na widowni były osoby w różnym wieku. Ludzie młodzi nie zwrócili uwagi na problem kryzysu wieku, a wchodzili na scenę i walczyli o to, aby nie wprowadzać leku. Dlatego uwielbiamy pracować tą metodą, bo każdy widzi coś innego i może o to zawalczyć /Nieaktorki i Nieaktorzy: Aleksandra Marszał-Bohdziul; Ania Domaradzka – Lech; Basia Iżeli; Dominik Sz.; Dorota Cendrowska; Joanna Dulińska; Jovita Kuc; Magdalena Bukowska – Mazur ;Aleksandra Kuc; Tomasz Krakowiak; Zbyszek Miłuński; Facylitacja: Ewa Brzozowicz.
Związki / Najpierw zakładaliśmy, że spektakl powinien być o ważnych, trudnych sytuacjach /problemach/ sprawach / postawach w relacji pomiędzy kobietą, a mężczyzną lub w związku homoseksualnym. W zespole jednak pojawiło się 8 kobiet i 1 mężczyzna, dlatego postawiliśmy na sytuacje, w których akcje dzieją się pomiędzy kobietami o jednego mężczyznę. Okazało się, że kobiety często żyją wizją i wystarczy marzenie o tym, “jednym, jedynym”, który nawet nie wie, że nim jest. Pokaz był maratonem_ ZWIĄZKI ponieważ po spektaklu i interwencjach odbyła się ‘szybka randka’ z bohaterkami i bohaterem historii, a na końcu zaprosiliśmy gości do ‘kręgu’, który był prowadzony przez Justynę i Romka Praszyńskich. Ten 1 mężczyzna i jedna z 8 kobiet są teraz parą i mają dzieci – co jest dowodem jaki wpływ na życie ma teatr 🙂
Gramy w konflikt / żeby w świecie fikcji nauczyć się rozwiązywać konflikty i przenosić wiedzę i umiejętności do życia osobistego i społecznego. Powstała pewna nielinearna historia z KONFLIKTEM w roli głównej: w małżeństwie, matki z dorosłą córką, męża ze szwagierką, w pracy, w pociągu, na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej, na zebraniu rodziców w szkole podstawowej i na promocji poduszek. Pojawił się nawet Avatar (postać z kosmosu, widząca sytuacje z meta poziomu). Oprócz cotygodniowych spotkań warsztatowo – aktorskich budujących spektakl odbywały się warsztaty o konflikcie, podczas których można było zrozumieć konflikt, przestać się go bać, poznać zasady negocjacji i mediacji itp., aby na zakończenie wystąpić z publicznością i w sposób interaktywny rozwiązywać konflikty pod osłoną roli.
Biernoagresywni / O postawie, która jest opisana dość dobrze, ale zobaczyć ją w sobie łatwo nie jest, a już zareagować adekwatnie w sytuacji, w której mamy do czynienia z postawą biernoagresywną w relacji, to trudna gra. “Masz chaos w głowie, czujesz niepokój, masz poczucie winy lub złość, ale nie wiesz, że już przegrałeś/aś…” – to był powód, dla którego stworzyliśmy spektakl i pokazaliśmy ten problem. Podczas pokazu teatralnego powstała płaszczyzna do jawnego, interaktywnego doświadczenia i dyskusji. Co robić gdy mamy do czynienia z postawą biernoagresywną w bliskiej czy dalszej relacji? Jedno co wiemy na pewno – jak poznasz mechanizm jest łatwiej (-:
Sprawnie/sprawni / Komunikacja pomiędzy sprawnością i niesprawnością. Teza “Każdy człowiek jest zarówno sprawny jak
i niesprawny, co jest albo jawne – widoczne, albo ukryte – niewidoczne”(E.B). W tworzeniu i w spektaklu brały udział osoby o z widoczną niesprawnością, ale też z niewidoczną i bardzo ciekawy był moment, w którym aktor o kulach zagrał bezdomnego
i tak to zapadło w pamięć widowni, że zostawili jego niesprawność w niepamięci, a zaczęli mu współczuć z powodu bezdomności. Projekt realizowany dla Uniwersytetu SWPS w Warszawie.
Kobieta+/- /Kobieta, nie kobieta ma więcej niż 50 lat i o tym nie chce wiedzieć. Uwikłana w różne relacje i sytuacje nad którymi nie panuje. Nie rozumie, że aby być proaktywną trzeba zobaczyć swoją reaktywność. Widzowie pokazywali nam różne możliwości. Uczestniczki projektu tak bardzo się zaktywizowały twórczo, że kontynuują swój artystyczny rozwój w kabaretach, prowadzą teatr dla osób głuchoniemych, weszły w twórcze projekty międzypokoleniowe w teatrach w Warszawie i w Łodzi
i cały czas są gotowe kontynuować pokazy KOBIETY +/-. Spektakl i warsztaty zostały dofinansowane przez FIO
Rodzina / Spektakl o rodzinie, kiedyś szczęśliwej, ale widz, widzka zauważają bardzo poważny kryzys i próbują go rozwiązać. Spektakl, graliśmy w różnych miejscach Polski i dostarczył nam wiele wzruszeń. Często podczas interwencji wszyscy płakaliśmy. Najwięcej emocji dostarczył nam pokaz w Sieradzu, gdzie graliśmy dla rodziców i dzieci z rodzin zastępczych, to była cała prawda o uczuciach.
Firma / Spektakl o mechanizmach, postawach panujących w korporacjach i o tym jak relacje wpływają
na efekty działań itp. Spektakl pokazaliśmy wiele razy min. na “Tedex” we Wrocławiu.
Menedżer/ka / Spektakl interaktywny stworzony na potrzeby eventu dla dużej firmy, celem projektu było dojście do dobrego zarządzania, a konkretnie do postawy menedżera, który nie używa przemocy gdy ma władzę. Takiego, który szanuje siebie i ludzi, ale też realizuje cele. Umieściliśmy w nim także aspekt zarządzania rodziną i samym/samą sobą. Pokazaliśmy przed grupą liczącą 500 i grupą 30 osób. Do każdej z tych grup oprócz klasycznego facylitowania przez Jokerkę zastosowaliśmy inne metody interaktywne, aby móc zrealizować założenia zmiany modelu postawy. Udało się stworzyć menedżera idealnego, chociaż w każdej grupie inne umiejętności okazały się ważne.
Hip-hop Szekspir / gdyby Szekspir mieszkał na Pradze *? – spektakl dla młodzieży ze szkół praskich. Spektakl z kostiumami i bardzo bogatą scenografią by Darek Kunowski. W ramach programu BAZA, we współpracy z Fundacją Sceny Lubelskiej 30/32 oraz Ośrodka socjoterapeutycznego – Plac Hallera
Odrzucona / O potrzebie akceptacji rówieśniczej. Do jakiego miejsca może dojść i co może zrobić młody człowiek, aby być akceptowanym. Na początku procesu zadaliśmy sobie kilka pytań: Jakie są ważne sprawy, które zasługują na to, aby wokół nich stworzyć spektakl? Pojawiły się tematy: Inność, przemoc wobec słabszych w szkole, ucieczka od rzeczywistości w świat wirtualny. Po co ta wirtualna rzeczywistość? „Po to żeby pobyć kimś innym i nie być ocenianym i nie czuć presji”. Spektakl zrealizowany wolontaryjnie, z młodzieżą ze szkół praskich.
Bezkresy / Zamiast ścieżki ze świata realnego do wirtualnego przechodziliśmy od świata wirtualnego do realnego. Wykreowaliśmy postaci „ jak z filmu” m.in pojawił się wilkołak, księżniczka, czarownica, zwykła dziewczyna, przywódczyni Future Word itp. Każda postać zbudowała swój własny świat. Postaci rozwiązywały swoje trudne sprawy w świecie fikcji, aby wejść do rzeczywistości z nową jakością. Pokazaliśmy, że światy wirtualny i realny, się przenikają i jest to proces nieodwracalny i może spowodować lepsze radzenie sobie w realu. Cały proces był twórczym i terapeutycznym doświadczeniem dla całej grupy. Projekt realizowaliśmy dla Studia Psychologii Zdrowia Psychicznego.
Role w szkole / spektakl / gra interaktywna. Bazą do projektu był Invisible Theatre, A. Boala. Ta forma teatralna zakłada, że na początku spektaklu nikt nie wie, czy to gra czy sytuacja rzeczywista… Historia została stworzona przez grupę nastolatków ze szkół średnich w Warszawie. Każdy/a uczestnik/czka tworzyli swoją własną postać i stawali się nią. Wchodzili w interakcje z innymi improwizując. Podczas improwizacji ustalały się role w jakie nastolatki zwykle wchodzą w szkole oraz jakie konsekwencje dla każdego niesie wybrana rola. Projekt zrealizowany wolontaryjnie.
Kozioł off / spektakl Teatru Forum/. Był kontynuacją projektu “Role w szkole” Okazało się jak ważną jest rola “Tej odrzuconej”. Świadomość, że kozioł ofiarny jest naturalną rolą w każdym systemie, pozwala na jej zauważenie i zmniejszenia konsekwencji dla osoby wrzuconej w tę rolę przez innych. Do roli głównej, czyli kozła ofiarnego zaprosiliśmy Agatę, osobę dorosłą, która wzięła na siebie ciężar roli i interwencji. Oprócz klasycznej formuły spektakl + interwencje + refleksje, Jokerka oprócz wspomagania procesu weszła w rolę edukatorki i wprowadzała wiedzę na temat źródeł i mechanizmów jakie zachodzą w polu każdego systemu i konsekwencji dla wszystkich, gdy w odpowiednim momencie nie zauważy się problemu. Naszym największym sukcesem był pokaz dla MOS-u jedna, ale bardzo świadoma interwencja chłopaka, który zamanifestował sprzeciw grupie i stanął po stronie kozła ofiarnego. Projekt zrealizowany wolontaryjnie.
Młode duchy /spektakl międzypokoleniowy o roli wspomnień w życiu seniorów. Po serii warsztatów młodzież prowadziła wywiady i zbierała historie seniorów. Na ich podstawie powstał scenariusz. W spektaklu młodzież grała sceny z młodości seniorów. Seniorzy wchodzili w role swoich rodziców, nauczycieli, dowódców oddziałów, w których walczyli. Projekt zrealizowany z osobami, z Ośrodka Pomocy Społecznej w Lublinie i z młodzieżą szkolną
Szkolenia tematyczne, gry Improwizowane, konsultacje dramowo-teatralne